Fundraiser w Caritas Białystok, Agata Papierz, przeszła dwa lata temu 300-godzinny certyfikowany europejski kurs fundraisingu trwający 10 miesięcy. Od tego momentu kojarzona przez wielu ze skostniałą i nienowoczesną organizacją, rewolucjonizuje swoje podejście w pracy z wolontariuszami i darczyńcami. My stawiamy pytanie: czy od organizacji pozarządowej, której co roku przekazujemy 1% swojego podatku, możemy oczekiwać, że działa jak sprawnie zarządzany biznes.
10-cio miesięczny kurs z profesjonalistami musiał przewrócić dotychczasową perspektywę Pani i Caritas do góry nogami?
Dzięki spotkaniu z przedstawicielami biznesu, poznałam nowe metody zdobywania środków. Lepiej zrozumiałam potrzeby naszych darczyńców. Na szkoleniach przedsiębiorcy tłumaczyli uczestnikom, czego oczekują od współpracy z organizacjami pozarządowymi, jakie mają z tego korzyści.
Od czego zaczęliście swoje lokalne rewolucje?
Od zmiany nastawienia, myślenia. Ludzie są przyzwyczajeni do wykonywania swoich indywidualnych zadań. Gdy zdecydowaliśmy się realizować profesjonalny fundraising, okazało się, że musimy nauczyć się współpracować zupełnie inaczej niż do tej pory. Już nie jest tak, że każdy ma swoją odrębną dziedzinę, którą się zajmuje. Teraz każda osoba jest częścią planu i sukces zależy od tego, jak każdy z nas wywiąże się ze swego etapu działań.
Jak członkowie organizacji przekonali się, że warto zmienić myślenie?
Gdy zobaczyli efekty. Odczuli wtedy ogromną radość i każdy wiedział, że coś do tego wniósł. To buduje siłę zespołu i potwierdza sens przemyślanych strategii. Najważniejsze są relacje wypracowane między osobami pracującymi w organizacji, darczyńcami, podopiecznymi. To jak w biznesie. Najpierw spotykamy się z kimś na kawę czy biznesowy lunch. Poznajemy się, budujemy zaufanie. Jeśli widzimy, że ktoś jest uczciwy, nie kombinuje, jest transparentny w swych działaniach, jeśli można na nim polegać, może stać się naszym partnerem w biznesie.
Skoro tak ważne jest to, jak postrzegana jest organizacja, co zrobiliście, by wzmocnić swój wizerunek?
Wymyśliliśmy Złomika. Gdy stałam się fundraiserem Caritas w Białymstoku, uświadomiłam sobie, że tak naprawdę niewiele osób wie, czym taka naprawdę zajmuje się Caritas. Okazało się, że prowadzi ona 30 różnych placówek i ma tysiące podopiecznych, poczynając od dzieci, osób niepełnosprawnych, osób bezdomnych, uzależnionych, biednych, chorych, bezrobotnych. Jest to ogromne spektrum działań. Wtedy właśnie zrodziła się myśl, żeby zbudować postać, która opowiada o tych placówkach.
Fikcyjna postać dla poważnej organizacji?
Mogliśmy zbudować wokół niego opowieść o tym, co robimy. Złomik jeździł i pokazywał różne akcje Caritas. Jednocześnie te historie opowiadaliśmy za pomocą mediów społecznościowych. Postać Złomika zmotywowała ludzi, by szukali odpowiedzi. „Ale o co chodzi? Czemu Złomik? Czemu Złomik i Caritas?” Ludzie poprzez naturalną ciekawość budowali wiedzę na temat naszych działań. Złomik do dziś jest wykorzystywany jako jedno z narzędzi fundraisingowych i promocyjnych. Ostatnio Złomika uzupełniamy także akcją KILOMETRY DOBRA, w której złotówki układamy w kilometry. Akcja działa na zasadzie współuczestnictwa w grze i próby pobicia Rekordu Guinnessa.
Można wysnuć wniosek, że działania Waszej organizacji zbliżone są do działań firmy? Musicie wypracować z góry określone zyski.
Tak, tyle, że w przypadku firmy zyskiem są konkretne pieniądze na koncie i przychód. Korzyść z tego ma przede wszystkim właściciel, włączając w to pensje pracowników i inne wydatki firmy. Natomiast w przypadku organizacji charytatywnej wszystko przekłada się na pomoc potrzebującym. Pieniądze, które pozyskujemy nie mają leżeć na koncie i się namnażać. One mają być zamienione w konkretne działania mające pomagać naszym podopiecznym. To, co robimy w ramach Caritas, nie jest wypracowane dla nas, tylko dla nich. Naszym zyskiem jest lepsza jakość pomocy. Nie da się tego przeliczyć na pieniądze.
Chcesz pomóc potrzebującym? Sprawdź jak na www.bialystok.caritas.pl
