Przyczyny występowania padaczek
W prawie połowie przypadków przyczyna napadów pozostaje nieznana z uwagi na brak przesłanek co do uchwytnego lub przypuszczalnego podstawowego schorzenia mózgu. Przyczyny są bardzo różnorodne, zarówno wrodzone jak i nabyte, a także, w bardzo rzadkich przypadkach, genetyczne. Głównymi nabytymi czynnikami powodującymi napady padaczkowe są: nieprawidłowy przebieg ciąży i porodu, urazy głowy, choroby naczyń mózgowych, zatrucia, choroby przemiany materii oraz udary. Dużą grupę stanowią także padaczki samoistne, których przyczyn nie można jednoznacznie ustalić. Środowisko chorych na padaczkę w Polsce liczące ponad 400 tys. osób ma szczególnie ograniczone możliwości uczenia się, zdobywania zawodu, uzyskania pracy i jej utrzymania. Nadal w społeczeństwie panują mity i przesądy dotyczące epileptyków pochodzące ze średniowiecza. Praca i nauka są dla chorych na padaczkę podstawą rehabilitacji. Jest to nie tylko problem humanitarny lecz także ekonomiczny, gdyż chorzy na padaczkę pracując mogą dobrze służyć gospodarce narodowej poprzez swoją wiedzę i kwalifikacje zawodowe. Obecnie chorzy na padaczkę są odtrącani, izolowani i dyskryminowani we wszystkich sferach życia publicznego. Pozbawieni są awansu zawodowego i społecznego oraz udziału w życiu politycznym. Od 1985 r. Stowarzyszenie domaga się prawnego uregulowania statusu chorego na padaczkę w Polsce. Niestety dotychczasowi ministrowie pozostają obojętni na ten ważny społecznie i politycznie problem.
Edukacja i wybór zawodu osób chorych na padaczkę
Prawidłowy dobór zawodu oraz zagwarantowanie właściwego poziomu wykształcenia, na jakie stać dziecko z padaczką winno być rozpatrywane w kategoriach nie tylko humanistycznych, ale również ekonomicznych. Prawidłowe wykształcenie i prawidłowe ukierunkowanie zawodowe młodzieży z padaczką winno w maksymalnym stopniu zapewnić im podstawy ekonomiczne, a więc przeciwdziałać przechodzeniu na renty, zasiłki, zapomogi. Prawidłowo wybrany zawód i praca są czynnikiem terapeutycznym. Niestety nadal w wielu jednostkach szkolnych mamy do czynienia z przejawami nietolerancji wobec chorych na padaczkę, a odpowiedzialność za taki stan ponoszą wychowawcy, pedagodzy i psycholodzy szkolni. Napad padaczkowy w sali lekcyjnej wywołuje niezdrową panikę i lęk, a przecież padaczka nie zagraża zdrowiu innych uczniów i nie zakłóca w istotny sposób życia szkoły. Często powtarzana opinia, iż dziecko chore na padaczkę winno uczęszczać do tzw. szkoły specjalnej lub z indywidualnym programem nauczania. Tego rodzaju stwierdzenie jest wielce nieprawidłowe, gdyż dzieci i młodzież cierpiące na padaczkę winni uczyć się w normalnych szkołach (chyba, ze istnieją zaburzenia intelektu), a obecność takiego dziecka w środowisku zdrowych uczniów powinna być poważnym czynnikiem wpływającym na kształtowanie właściwego stosunku społeczeństwa do ludzi niepełnosprawnych. Organizowanie wspólnego nauczania, wspólnego wypoczynku w postaci kolonii i obozów przeciwdziała poczuciu krzywdy, izolacji i wyobcowania.
